A jednak… szczególnie w warunkach kiedy różnica wielkości pomiędzy okoniem, a jego ofiarą nie jest aż tak rażąco wielka. Okoń, nawet w akwarium – żeby coś zjeść musi się wysilić. Musi dogonić lub upolować swoją ofiarę. Kiedy okazuje się, że nie jest to takie proste, zaczyna stosować swoje taktyczne sztuczki.

Jedną z nich jest sukcesywne przyzwyczajanie ofiar do swojego widoku i bliskiej obecności. Wielokrotnie dziwiłem się, że okonie po wpuszczeniu rybek na pokarm nie rzucają się na swoje ofiary, a wręcz przeciwnie. Bardzo delikatnie, powoli pływały z grupką np.: neonków czy gupików, tak – jakby były ich najlepszymi kumplami. Z czasem małe rybki przestawały się bać większych i moim zdaniem groźnie wyglądających okoni i i zaczynały radośnie pływać wspólnie z nimi. Oczywiście finał tej sielanki można było przewidzieć. Przychodził ten jeden moment i wszystkie okonie rzucały się na swoje ofiary, z którymi jeszcze przed chwilą utrzymywały można by rzec przyjacielskie stosunki. Niestety nigdy nie udało mi się nagrać momentu ataku, bo momenty te następowały bardzo nieregularnie, zawsze znienacka, nagle i błyskawicznie oraz trwały niezmiernie krótko.

Na fotce – Akwarium z okoniami – przy powierzchni gupiki, już wiemy dlaczego jeszcze żyją.

Inną natomiast zagrywką taktyczną okoni było testowanie prędkości ryb w małej ławicy, lub w grupce swoich ofiar. Owo testowanie polegało na ponawianych próbach wpływania w grupkę swoich ofiar z większą szybkością, ale jeszcze nie z maksymalną. Okonie poganiały swoje ofiary z prędkościami, którymi raczej nie da się dogonić i upolować rybki. Okazuje się jednak, ze takie zachowania mają sens i są dość skuteczne, ponieważ kiedy w grupce potencjalnych ofiar trafiała się rybka słaba, chora, ułomna lub z jakiś innych powodów wolniejsza – była wybierana do późniejszego ataku jako pierwsza. A Jak tu sprawdzić w takiej grupie, która najwolniej pływa? Trzeba pogonić i się rozejrzeć – co też okonie często czyniły.

Na filmiku – okoń testuje prędkość swoich ofiar.